اکتیو بریزینگ (AMB)
برای اتصال قطعات سرامیکی به فلزی روش های مختلفی گزارش شده است که جذاب ترین آن ها روش بریزینگ است. از آنجاییکه خواص قطعات سرامیکی از نظر انعطاف پذیری و قابلیت تغییرشکل پلاستیک، هدایت حرارتی و انتقال گرما، ضرایب انبساط حرارتی، ترشوندگی نسبت به مذاب فلزات جوشکاری متفاوت است، اتصال قطعات سرامیکی به فلزی بسیار مشکل است. همچنین در رابطه با اتصال قطعات سرامیکی به سرامیکی و استفاده از فیلرهای فلزی نیز مشکلات مشابهی وجود دارد.
اتصال سرامیک به فلز به روش های مختلفی شامل اتصال در حالت جامد به روش های اتصال مکانیکی، روش های اصطکاکی و نفوذی و روش فاز مایع بریزینگ قابل انجام است. در روش فاز مایع که معمول تر است نیز راه های مختلفی وجود دارد.
استفاده از لایه های متالایز بر قطعات یکی از راه های مناسب برای اتصال قطعات است. در این روش لایه ای از فلز روی قطعات سرامیکی به روش های مختلف ایجاد می شود و نهایتا عملیات اتصال و جوشکاری بین سطح لایه فلزی و قطعه فلزی با روش های معمول شامل بریزینگ انجام می شود. این لایه های فلزی می توانند شامل لایه های نیکل و نقره باشند که به روش های آبکاری تولید می شود. البته روش پرکاربرد حال حاضر برای ساخت قطعات صنعتی استفاده از لایه های آلیاژی عناصر مولیبدن و منگنز Mo-Mn بر سطح است.
در این روش به تجهیزات گران قیمت و کوره های با اتمسفر کنترل شده و هیدروژنی تا دمای ۱۵۰۰ درجه سانتی گراد نیاز است. پس از ایجاد لایه فلزی، اتصال قطعات به یکدیگر با استفاده از فیلرهای بریزینگ معمول که برای فلزات استفاده می شوند انجام می گیرد.
یک روش ساده تر برای اتصال سرامیک به فلز استفاده از فیلرهای بریزینگ فعال است که دارای فلزاتی مانند تیتانیم، زیرکنیم و یا هافنیم در ساختارشان است. این فیلرها علاوه بر اینکه می توانند کاملا سطح فلزی را تر نمایند، با ایجاد یک واکنش جانشینی در سطح سرامیک یک اتصال متالورژیکی قوی را ایجاد می کنند و بدین صورت مراحل اتصال نسبت به روش های قبل بسیار کاهش می یابد.
این روش نسبت به روش مولی منگنز (Mo-Mn) که در رابطه با اتصال قطعات سرامیکی به هم و اتصال قطعات سرامیکی به فلزی متداول است، نیاز به تجهیزات کمتری دارد و هزینه سرمایه گذاری تا حد زیادی کاهش می یابد. ضمن اینکه تعداد مراحل کار در این روش بطور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد که می تواند باعث کاهش هزینه های تولید گردد. از نظر ایمنی با توجه به نیاز روش های قبلی به استفاده از محیط هیدروژنی در اولویت است. همچنین روش بریزینگ فلزات فعال قابلیت استفاده برای مقیاس متفاوت از تولید از حد چند قطعه تا چند صد قطعه را دارد.
